Մինչ այժմ մենք տեսել ենք փոփոխականներ, որոնք ներկայացնում են տվյալների առանձին տեսակներ, ինչպիսիք են
int, float, bool կամ str. Python-ը հնարավորություն է տալիս աշխատելու տվյալների զանգվածների հետ, որոնք պարունակում են տվյալների այլ տեսակներ: Python-ում զանգվածները լայնորեն օգտագործվում են բազմաթիվ ծրագրերում՝ ներկայացնելու տարրերի դասավորված հաջորդականությունը: Օրինակ՝ տարվա յուրաքանչյուր ամսվա օրերը համար կարող ենք ունենալ հետևյալ տեսքը.january = 31
february = 28
march = 31
april = 30
may = 31
# ...
# ...
november = 30
december = 31month_days = [31, 28, 31, 30, 31, ..., 30, 31]Ձախ կողմի կոդում մենք հայտարարել ենք 12 տարբեր փոփոխականներ՝ յուրաքանչյուր ամսվա օրերի քանակին համապատասխան: Յուրաքանչյուր փոփոխական ներկայացնում է մեկ ամիս: Դա հնարավոր է նաև անել զանգվածով (օրինակ՝ աջ կողմում): Այստեղ զանգվածը սկսվում է բացվող փակագծով
[ և ունի փակող փակագիծ զանգվածի վերջում ]: Զանգվածի տարրերն առանձնացված են ստորակետերով և յուրաքանչյուրը ներկայացնում է մեկ արժեք՝ այդ ամսվա օրերի քանակը:print(january) # 31
print(february) # 28print(month_days[0]) # 31
print(month_days[1]) # 28Նշենք, որ ինդեքսավորումը սկսվում է
0-ից (ճիշտ այնպես, ինչպես տողերում): Շուտով մենք կտեսնենք, որ շատ գործողություններ շատ նման են տողերի վրա կատարվող գործողություններին:Զանգվածների տարրերը սովորական փոփոխականներ են: Նրանց հետ կարելի է աշխատել այնպես, ինչպես այլ փոփոխականների հետ: Օրինակ, եթե այս տարին նահանջ տարի է, մենք կցանկանայինք փետրվարին ավելացնել
1: Դա կարելի է անել february += 1 կամ month_days[1] += 1-ով: Այդ երկու գործողությունները նույնական են:Առաջադրանք
Հայտարարեք փոփոխական, որը կոչվում է
alphabet, որը պահում է անգլերենի բոլոր մեծատառերը՝ alphabet = ['A', 'B', ..., 'Z']: Մուտքում տրված է մեկ ամբողջ թիվ n: Ծրագիրը պետք է այբուբենով տպի n-րդ տառը: Երաշխավորված է, որ 1 ≤ n ≤ 26:Մուտք | Ելք |
1 | A |
2 | B |