Պատկերացրեք, որ դուք Google-ի առաջին ինժեներներից եք, և պետք է անհրաժեշտ գործառույթ մշակեք Google Search-ում՝ ստուգելու համար, արդյոք օգտատիրոջ մուտքագրած տեքստը գտնվում է տվյալների բազայում, թե ոչ:
Քանի որ դեռ նոր եք սկսում աշխատել որոնման ալգորիթմի վրա, դուք փորձեր եք կատարում մի պարզ փորձնական տվյալների բազայի վրա, որտեղ բառերը կազմված են միայն a, b և c փոքրատառատառերի համադրությունից:
Դուք ունեք n քանակով տողեր տվյալների բազայում, և տրված են k հարցումներ (query)։ Ցանկանում եք, որ որոնողական համակարգը լինի թե՛ արագագործություն ապահովող, թե՛ փոքր սխալների հանդեպ հանդուրժող, ուստի որոշում եք թույլ տալ ոչ ավելի, քան 1 սխալագրված նիշ:
Ե每 հարցման տողի համար ծրագիրը պետք է ստուգի, թե արդյոք հարցման տողը առկա է տվյալների բազայում՝ թույլատրելով ոչ ավելի, քան մեկ սխալագրված նիշ (առանց նիշեր ավելացնելու կամ հեռացնելու):
Մուտք
Մուտքի առաջին տողում տրված է մեկ ամբողջ թիվ n (1 ≤ n ≤ 100 000)։
Հաջորդ n տողերում տրված են տվյալների բազայում առկա տողերը ։ Համոզված եք, որ տվյալների բազայի բոլոր տողերի երկարությունների գումարը չի գերազանցում 100 000-ը։
Այնուհետև Մուտքի առաջին տողում (հաջորդաբար) տրված է մեկ ամբողջ թիվ k (1 ≤ k ≤ 100 000), որը ցույց է տալիս հարցումների քանակը։
Այդուհետև հաջորդ k տողերում տրված են հարցման տողերը ։ Նույնպես երաշխավորված է, որ հարցման տողերի երկարությունների ընդհանուր գումարը չի անցնում 100 000-ը։
Ելք
Ե每 հարցման տողի համար ծրագիրը պետք է տպի Yes, եթե տվյալ հարցման տողը (թույլատրելով ոչ ավելի, քան 1 սխալագրված նիշ) գտնվում է տվյալների բազայում, հակառակ դեպքում՝ No: